Sürdürülebilir, yenilenebilir ve döngüsel bir geleceği tasarlamak

Sürdürülebilirlik, ilk kez dillendirilmeye başladığı ve biyosistemin sınırlandırmaları ile ilişkilendirildiği 1990’lardan bu yana bir çok kültürel tanımı da üzerinde taşıdı. Aslında bize kalırsa bu yaklaşımın gerçek anlamı, bugün verdiğimiz kararların yarının dünyasına olabilecek olumsuz etkilerini sıfırlamak ve gelecek nesiller için en az içinde bulunduğumuz dünya kadar yaşanılası bir ortamı miras bırakabilmektir.

Yenilenebilir ekonomiye dair tartışmalar, 1987 Rio Dünya Zirvesi’nin ardından yayınlanan Ortak Geleceğimiz raporunun (“Our Common Future” ya da “The Brundtland Report” olarak da bilinir) yayınlanmasının ardından alevlenmişti. Sürdürülebilirliğin kamusal alana bomba gibi düşüşü de bu zirveye denk gelir ve bu kelime o andan sonra aşırı tüketim ve kaynak israfı gibi olumsuz kavramlarla mücadelede kullanılagelir. Dünyanın sınırlı kapasitesi için yeni bir ekonomik modeli öngören bir anlayışın tutunduğu en değerli kelime haline gelir.

Bu anlayışı doğru anlamak ve aktarabilmek için birçok deneme oldu ve her yeni anlayışta olduğu gibi burada da birçok hata yapıldı. Neyse ki yenilikçi bilimsel topluluklar sayesinde artık Dünya’nın birbirine bağlı ekosistemi hakkında daha çok şey biliyoruz. Bunun sonucunda da yarınlar için daha büyük problemler yaratmadan ürün, servis ve sistem tasarımlarında bu anlayışı problem çözme süreçlerimize dahil edebiliyoruz.

“Bugünün ihtiyaçlarına cevap verirken, gelecek nesillerin ihtiyaçlarını karşılayabilme yeterliliklerinden ödün vermeden sağlanan gelişim.”

Sürdürülebilirliğin tanımı, Brundtland Raporu, 1987, s. 43